Daar ben ik weer, met mijn "minder is meer". Een mooi uitgangspunt dat voor héél veel dingen opgaat. Ook voor de '23 dingen'.
Zo heb ik heb nu een aantal RSS feeds geritseld. Maar ook niet meer dan een aantal. Want ik lees ze anders toch niet. Ik wil weten wat er gebeurt in de wereld (www.nos.nl), of er nog leuke betaalbare woningen in Amsterdam zijn vrijgekomen (www.marktplaats.nl) en natuurlijk of we nog huiswerk hebben van de web 2.0 cursus (www.23dingen.nl). Wat ik als PR medewerker een goede tip vind: de ego-feeds. Vanaf nu blijf ik op de hoogte van alle berichten over het IIAV die op het web komen!
Even verder filosoferen over "minder is meer" en mijn gehardloop. Dat is bij nader inzien toch niet zo'n goede combi. Ik kan wel wat smoesjes verzinnen waarom ik nu alweer vier dagen niet heb hardgelopen. Zo krijg ik last van mijn kniën van teveel op asfalt rennen (ah, wat zielig...). En vierde ik vrijdag mijn dertigste verjaardagsfeestje (ah, nòg zieliger...). Bovendien werk ik nu 32 uur ipv 24 uur (niet zielig, want fijn). De vraag blijft: wanneer ga ik dan wel weer hardlopen?
Aanstaande vrijdagochtend. Echt waar.
maandag 23 februari 2009
Ding 4: Shame on me!
Braaf, ik heb heel braaf mijn huiswerk voor ding 4 gedaan. Netjes ingelogd bij Netvibes en een eigen 'space' aangemaakt. Daar moest wel eerst flink de bezem door, want ik had al een hoop ongevraagde (franstalige???) feeds. Persoonlijk begin ik liever met een schone lei, dus... weg met die troep! Nu kan ik met een gerust hart aan Ding 5 beginnen.
Alhoewel... er moet mij eerst nog iets anders van het hart. Ik ben nu wel een blog gestart waarop ik mijn renprestaties behoud, maar veel heb ik de afgelopen dagen niet gerend! Donderdag was de laatste keer. Toen spotte ik trouwens, naast de gebruikelijk zeven vogelsoorten, nog een paar duiven. Op de grens met Zunderdorp, dat wel. Dus niet ècht in de polder.
Zondag zou ik weer uit rennen gaan. Maar ik was zo fris opgestaan en had voor ik er erg in had de keukenvloer gedweild, ontbeten en gedoucht. Om 12 uur stipt zat ik voor de buis bij Buitenhof. Hardlopen glad vergeten... Om toch een frisse neus te halen ben ik 's middags op de fiets gestapt. Ik had me al een tijd voorgenomen om Durgerdam eens te gaan bekijken. Wat een schattig dorpje is dat!
Wel polder-, maar niet hardloop-. Dat was mijn avontuur dit weekend.
Alhoewel... er moet mij eerst nog iets anders van het hart. Ik ben nu wel een blog gestart waarop ik mijn renprestaties behoud, maar veel heb ik de afgelopen dagen niet gerend! Donderdag was de laatste keer. Toen spotte ik trouwens, naast de gebruikelijk zeven vogelsoorten, nog een paar duiven. Op de grens met Zunderdorp, dat wel. Dus niet ècht in de polder.
Zondag zou ik weer uit rennen gaan. Maar ik was zo fris opgestaan en had voor ik er erg in had de keukenvloer gedweild, ontbeten en gedoucht. Om 12 uur stipt zat ik voor de buis bij Buitenhof. Hardlopen glad vergeten... Om toch een frisse neus te halen ben ik 's middags op de fiets gestapt. Ik had me al een tijd voorgenomen om Durgerdam eens te gaan bekijken. Wat een schattig dorpje is dat!
Wel polder-, maar niet hardloop-. Dat was mijn avontuur dit weekend.
dinsdag 17 februari 2009
Ding 3: Back to basic
Zo, 'Ding 3' is gedaan. Even een mailtje gestuurd naar Rob vanuit mijn gloednieuwe gmail-account. Mijn viifde e-mailaccount wel te verstaan. Voor degenen die dit lezen, ook nog een aantal andere mailboxen hebben en ook bang zijn belangrijke mails mis te lopen: je kunt de mails laten doorsturen naar andere accounts. Reuze handig in het web van Web 1.0!
Nu heb ik nog een tiental woorden over om voor de basis van mijn weblog: mijn hardloopavonturen. Ach, avonturen. Veel beleef ik niet tijdens mijn uurtjes in de polder. Om heel eerlijk te zijn, ik verveel me nogal als ik hardloop! Zelfs afgelopen zondag, terwijl zondag toch mijn favoriete -want door de vele collegalopers gezellige- hardloopdag is.
Zo komt het dat ik nu weet dat er in de polder tussen Zunderdorp en Ransdorp, slechts een kilometertje ten noorden van het noorden van Amsterdam, zeven vogelsoorten rondvliegen. Te weten: reigers, eenden, meerkoeten, zwanen, eksters, kraaien en ganzen.
Dat jullie het even weten.
Nu heb ik nog een tiental woorden over om voor de basis van mijn weblog: mijn hardloopavonturen. Ach, avonturen. Veel beleef ik niet tijdens mijn uurtjes in de polder. Om heel eerlijk te zijn, ik verveel me nogal als ik hardloop! Zelfs afgelopen zondag, terwijl zondag toch mijn favoriete -want door de vele collegalopers gezellige- hardloopdag is.
Zo komt het dat ik nu weet dat er in de polder tussen Zunderdorp en Ransdorp, slechts een kilometertje ten noorden van het noorden van Amsterdam, zeven vogelsoorten rondvliegen. Te weten: reigers, eenden, meerkoeten, zwanen, eksters, kraaien en ganzen.
Dat jullie het even weten.
Ding 2: Mijn Web 2.0 leven
Hoeveel ik gebruik maak van Web 2.0 toepassingen? Op mijn sollicitatiegesprek voor mijn huidige functie werd diezelfde vraag gesteld. 'Euh, niet, denk ik', zal ongeveer mijn antwoord zijn geweest. Want ik had geen idee wat Web 2.0 was. 'Web 2.0 is een social community op het internet, zoals Hyves', kreeg ik te horen. En toen begon het mij te dagen. Ik ben dus heel erg Web 2.0!
Sinds een jaar of vier 'zit ik op Hyves', sinds een jaar op Linkedin en sinds een maand op Facebook. Ik nodig vrienden, kennissen, vage bekenden en uit het oog verloren basisschoolklasgenootjes uit. Ik upload en download foto's van feestjes en vakantiekiekjes. Ik flirt, roddel en netwerk op het web. Kortom: ik heb een heel leven in Web 2.0 format.
Eigenlijk is Web 2.0 alweer een beetje uit. Steeds meer vrienden 'deleten' hun Web 2.0 alterego. De recessie en nieuwe burgerlijkheid heeft ook toegeslagen op de nieuwe media. 'Echt' is in. 'Minder is meer.'
Maar ik blijf nog even. Ik wil al die nieuwe vriendjes en vriendinnetjes nog niet kwijt...
Sinds een jaar of vier 'zit ik op Hyves', sinds een jaar op Linkedin en sinds een maand op Facebook. Ik nodig vrienden, kennissen, vage bekenden en uit het oog verloren basisschoolklasgenootjes uit. Ik upload en download foto's van feestjes en vakantiekiekjes. Ik flirt, roddel en netwerk op het web. Kortom: ik heb een heel leven in Web 2.0 format.
Eigenlijk is Web 2.0 alweer een beetje uit. Steeds meer vrienden 'deleten' hun Web 2.0 alterego. De recessie en nieuwe burgerlijkheid heeft ook toegeslagen op de nieuwe media. 'Echt' is in. 'Minder is meer.'
Maar ik blijf nog even. Ik wil al die nieuwe vriendjes en vriendinnetjes nog niet kwijt...
maandag 16 februari 2009
Ding 1: Aan de start
Daar sta ik dan. Aan de start van mijn nieuwste project: een eigen blog.
De weblog opstarten was binnen een paar minuutjes gepiept. Een profiel was ook zo gekozen: die met die geinige balletjes. Een naam verzinnen was iets moeilijker.
Aan het begin van mijn digitale leven (ik was toen 18) koos ik voor de webnaam 'Sigridje'. Als in 'sigridje@yahoo.com'. Maar dat is nu alweer twaalf jaar geleden. Over twee weken word ik 30, dus het is de hoogste tijd voor een volwassen naam.
Mijn achtiende levensjaar was ook het jaar dat ik in aanraking kwam met hardlopen. Een vriendin vertelde dat zij een half uur achter elkaar ging hardlopen. Of ik mee ging. Ik kon mij op dat moment nog absoluut niet voor stellen ooit ook maar langer dan vijf minuten te kunnen rennen.
Dat was toen. Nu loop ik drie keer per week een uur hard en ik kan niet meer zonder. Al zijn er natuurlijk nog de zwakke momenten. Dan is het koud en is mijn bed lekker warm, of ben ik moe, brak of lui. Of ik heb gewoon geen zin.
Maar met deze blog heb ik een goede reden om te rennen: ik ga vertellen hoe mijn hardlopen verloopt. Bovendien zie ik, elke keer als ik een berichtje stuur voor de cursus '23 dingen', 'Run Sigrid Run'. Een betere motivatie is er niet!
Eens kijken of ik de finish haal van dit project.
De weblog opstarten was binnen een paar minuutjes gepiept. Een profiel was ook zo gekozen: die met die geinige balletjes. Een naam verzinnen was iets moeilijker.
Aan het begin van mijn digitale leven (ik was toen 18) koos ik voor de webnaam 'Sigridje'. Als in 'sigridje@yahoo.com'. Maar dat is nu alweer twaalf jaar geleden. Over twee weken word ik 30, dus het is de hoogste tijd voor een volwassen naam.
Mijn achtiende levensjaar was ook het jaar dat ik in aanraking kwam met hardlopen. Een vriendin vertelde dat zij een half uur achter elkaar ging hardlopen. Of ik mee ging. Ik kon mij op dat moment nog absoluut niet voor stellen ooit ook maar langer dan vijf minuten te kunnen rennen.
Dat was toen. Nu loop ik drie keer per week een uur hard en ik kan niet meer zonder. Al zijn er natuurlijk nog de zwakke momenten. Dan is het koud en is mijn bed lekker warm, of ben ik moe, brak of lui. Of ik heb gewoon geen zin.
Maar met deze blog heb ik een goede reden om te rennen: ik ga vertellen hoe mijn hardlopen verloopt. Bovendien zie ik, elke keer als ik een berichtje stuur voor de cursus '23 dingen', 'Run Sigrid Run'. Een betere motivatie is er niet!
Eens kijken of ik de finish haal van dit project.
Abonneren op:
Posts (Atom)